20 سال گذشته، فرصت خوبی برای مطالعه
مدل‌های موفق اقتصادی در امریکای لاتین بوده است. درحالی‌که برندگان زیادی
در این منطقه حضور دارند، اما به‌طور مشخص، بازنده ماجرا ونزوئلا است.
به گزارش خبرآنلاین اختلال
جاری اقتصادی و اجتماعی در ونزوئلا نیازمند تعامل دوباره با مؤسسات مالی
بین‌المللی است که بتواند به بازسازی مکانیزم های بازار طبیعی در اقتصاد
کمک کند. درحالی‌که این ماجرا از نظر ایدئولوژیک با رهبری کنونی این کشور
متناقض است، اما یک رویکرد عملی می‌تواند میلیاردها دلار برای کمک و تسویه
بدهی این کشور برای خروج از هرج‌ومرج کمک کند.
درحالی‌که ونزوئلا یک مسیر اقتصادی متخلخل ایجاد کرده است، مکزیک،
کلمبیا، شیلی و دیگر کشورها از رشدی پایدار برخوردار بوده و استقلال مالی
کامل برقرار کرده و در حال پیوستن به رویکرد بازار هستند.
*گرگ تنها در امریکای لاتین
بدون شک این نتیجه سیاست‌های مالی مؤثر توسط کشورها بوده است. این سیاست
در نتیجه مدیریت پایدار اقتصاد کلان، سرمایه‌گذاری مؤثر در زیرساخت‌ها و
توسعه انسانی، تعهد به تنوع اقتصادی، حمایت از مکانیزم های بازار و تلاش
برای ساخت بنیادهای محلی برای کاهش وابستگی به سرمایه‌گذاری خارجی
به‌دست‌آمده است. ونزوئلا هم می‌تواند این مسیر را ادامه دهد.
با تعامل دوباره، ونزوئلا باید قادر باشد که کمک‌های مالی قابل‌توجهی از
جامعه بین‌المللی به دست آورد که این با بازدید و حمایت از یک‌جهت گیری
مجدد اقتصادی به دست می آید. فقط با همین امکان این کشور می‌تواند چند
میلیارد دلار کمک در هفته دریافت کند.
بااین‌وجود، کمک‌های قابل‌توجه می‌تواند باعث شود که ونزوئلا در مورد یک
طرح اقتصادی دقیق در میان‌مدت با صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی به
توافق برسد که البته شامل چندین دوره مذاکرات سفت‌وسخت است. اما با چنین
توافقی، ونزوئلا ممکن است ده‌ها میلیون دلار کمک مالی از ترکیب وام‌های
جدید و عملیات بازسازی بدهی‌ها به دست آورد.
کمک‌های صندوق بین‌المللی پول باید به تجدید ساختار بدهی ونزوئلا تخصیص
یابد. با پرداخت 30 میلیارد دلار از بدهی‌های خارجی در 5 سال آینده،
ونزوئلا چیزهای زیادی به دست می‌آورد.
*صندوق بین‌المللی پول می‌تواند فضای رشد را فراهم کند
این پیشنهاد ممکن است برای کسانی که دهه 1980 را به یاد دارند، شگفت‌آور
باشد. صندوق بین‌المللی پول محافظ منافع بانکی بین‌المللی بود. اما از آن
زمان سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول تغییر کرده است. صندوق بین‌المللی پول
و سهامداران اصلی آن یعنی گروه G7 معتقدند که کشورهایی که در بحران به سر
می‌برند به فضای مناسب برای تنوع نیاز دارند تا بتوانند رشد اقتصادی را
ادامه دهند. با توجه به بدهی‌های ونزوئلا، صندوق بین‌المللی پول علاقه‌مند
به عملیات گسترده و موفق برای پرداخت بدهی‌ها برای حفظ پول نقد و پشتیبانی
اقتصادی کشور و ثبات اجتماعی است.
نقش صندوق بین‌المللی پول در یونان در سال‌های اخیر قابل‌توجه بوده است.
در این موارد وام صندوق بین‌المللی پول در هر کشور مشروط به تجدید ساختار
بدهی‌ها بود.
بدهی‌های ونزوئلا فوق‌العاده پیچیده است و شامل اوراق قرضه و وام
شرکت‌های دولتی و نفتی و PDVSA است. تاریخ نشان داده است که هرجا اراده
وجود داشته، راهی هم ایجادشده است: سال 2006، عراق در دوره صدام حسین
بازسازی شد، آن‌هم با کمک قطعنامه سازمان ملل تحت حمایت G7 قرار گرفت که از
مخازن نفتی کشور محافظت شود. اگر ونزوئلا مجدداً با جامعه بین‌المللی
همکاری کند حمایت قوی در بازسازی بدهی‌هایش ایجاد خواهد شد.
البته مشارکت بین‌المللی یک منو که از داخلش هر چیزی انتخاب شود نیست.
کشورها نمی‌توانند پول نقد و تسویه بدهی را بدون اصلاحات انتخاب کنند.
حمایت مالی صندوق بین‌المللی پول در شرایطی انجام می‌شود که مقامات ونزوئلا
بر اساس سیاست‌های مالی و پولی پایدار برنامه اقتصادی جدیدی برای کشورشان
ایجاد کنند. یک برنامه اقتصادی احتمالاً به اصلاحات زیادی نیاز دارد، مانند
خصوصی‌سازی در شرکت‌ها، حل اختلافات داخلی و خارجی و بازسازی شفافیت در
عملیات دولتی به‌ویژه در PDVSA (شرکت نفت و گاز ونزوئلا).
البته برای هر کشوری سخت است که تصمیمات اقتصادی‌اش به تصویب کارشناسان
خارجی وابسته باشد. اما با هرج‌ومرج اقتصادی کنونی احتمالاً ونزوئلا همین
مسیر را انتخاب خواهد کرد.
طرح انقلابی هوگو چاوز شکست‌خورده است و ونزوئلا به یک مدل جدید اقتصادی
نیاز دارد که شامل دستیابی به بازارهای همسایه و نهادهای بین‌المللی است.