خبرگزاری مهر، گروه سیاست، حسام رضایی: «خبرتوخبر»
این هفته را متنوع بسته ایم؛ از خوف و رجای اصلاح طلبان برای مذاکره با
شورای نگهبان تا سیر نزولی محبوبیت دولت در انظار عمومی. درباره عارف صحبت
کرده ایم و بدبینی اش نسبت به اعتدالیون؛ درباره یک دوقطبی سازی کاذب میان
دو چهره دولتی. این شما و این هم «خبرتوخبر» این هفته.
دور دوم لعنتی!
روزنامه «قانون» در شماره روز شنبه ۴ آذر
خود در گزارشی تحت عنوان «افول در دور دوم» به کاهش محبوبیت «حسن روحانی»
در دور دوم ریاست جمهوری اش پرداخت. قانون با اشاره به کاهش محبوبیت همه
روسای جمهوری در دور دوم فعالیت شان، کاهش محبوبیت روحانی را زودتر از موعد
مقرر ارزیابی کرد و نوشت: «اگر سیر سیاست بر همین منوال باشد، شاید در
۱۴۰۰، روحانی، دولت را به بازندگان انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ واگذار کند.»
این روزنامه در ادامه این گزارش با اشاره
تلویحی به کاهش نقش اصلاح طلبان در دولت دوازدهم نوشت: «همیشه کسانی
بیشترین بهره‌ها را در فردای پیروزی برده اند که کمترین نقش و حضور را در
ماراتن رقابت و پیروزی داشته اند. مردمی که در مبارزات انتخاباتی افرادی
مانند صادق زیباکلام و رخشان بنی اعتماد را مبلغ روحانی می بینند و اعتماد
می کنند، در فردای پیروزی با واعظی و رحمانی فضلی مواجه می شوند. این حس
خلف وعده بدنه اجتماعی را مایوس و رییس جمهور را تنها می کند.»
قانون با اشاره به تغییر «فاز» رفتاری روسای
جمهوری، قبل و بعد از انتخابات، از «اپوزیسیون» به «مدیران عبوس تکنوکرات»
نوشت: «احمدی نژاد از کاپشن مشهورش به کت و شلوار خوش دوخت روی می آورد و
رییس دولت اصلاحات هم از تبریک به برنده جایزه نوبل(شیرین عبادی) امتناع
دارد و با دانشجویان معترض اصطکاک پیدا می کند. روحانی هم به نوعی از افکار
عمومی حامی خود دور می شود و اقداماتی و اظهاراتی را در دستور کار قرار
می دهد که بدنه اجتماعی حامی اش قبول ندارند.»
نَه به مذاکرات
اصلاح طلبان در سه انتخابات اخیر، یعنی
ریاست جمهوری ۹۲، مجلس ۹۴ و ریاست جمهوری ۹۶، موفقیت نسبی کسب کردند؛ با
این حال خود را آنطور که باید و شاید و آنطور که خود طلب می کنند، در سریر
قدرت و حاکمیت نمی بینند. اصلاح طلبان برای انطباق هر چه بیشتر و کامل تر
«پیروزی در انتخابات» و «حضور در قدرت»، هوای گفتگو با نهادهای حاکمیتی به
سرشان زده. یکی از این نهادها، قطعا شورای نگهبان است.
در همین باره، «محمدرضا عارف» رئیس شورای
عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان، روز دوشنبه ۲۹ آبان در گفتگو با «خبرآنلاین»
از جلسات رسمی اصلاح طلبان با اعضای شورای نگهبان خبر داد.
سایت «عصر ایران» روز شنبه این هفته، در
گزارشی با تاکید بر اینکه شورای نگهبان به ویژه دبیر آن یعنی آیت الله
«احمد جنتی»، تکلیف اصلاح طلبان به خصوص آن هایی که در حوادث پس از
انتخابات سال ۸۸ نقش داشتند را مشخص کرده است، تلویحا مذاکره اصلاح طلبان
با این شورا را بی نتیجه و بی تاثیر قلمداد کرد و نوشت: «بسیاری از
چهره‌های شناخته شده جریان اصلاحات چه بخواهند و چه نخواهند، نمی توانند
دیگر در انتخاباتی به عنوان نامزد حضور داشته باشند. این فرصت مناسبی است
تا جریان اصلاحات با مدیریت همین افراد، نیروهای تازه نفسی را به فضای
سیاسی کشور معرفی کند.»
این رسانه اصلاح طلب در بخش دیگری از گزارش
خود، ضمن مقایسه وضعیت امروز اصلاح طلبان با وضعیت نیروهای «چپ» در روزگار
پس از مجلس دوره سوم نوشت: «نباید فراموش کرد جریان اصلاحات یا همان
نیروهای چپ دهه ۶۰، چهره‌های مشخصی داشتند اما توانستند بعد از پایان مجلس
سوم و آغاز دوران عزلت نشینی، چهره‌های جدیدی را وارد سپهر سیاست ایران
کنند. پیروزی در خرداد ۷۶ و مجلس ششم حاصل همین کادر سازی اصلاح طلبانه
بود.»
سوگلی
«جهانگیری» دیگر در دولت نقشی ندارد و
«واعظی» همه کاره شده. «اعتدال و توسعه»ای ها تمام شریان های دولت را قبضه
کرده اند؛ روحانی در دولت جدید، واعظی را به جهانگیری ترجیح داده است. این
ها، تنها بخشی از اظهار نظر رسانه ها و چهره های اصلاح طلب نسبت به نوع
سیاست ورزی حسن روحانی در قبال معاون اول خود در کابینه جدید است.
شاید بخشی از این نظرات را ناشی از حقد و
بدخواهی اصلاح طلبان در مواجهه با جریان نزدیک به دولت بتوان ارزیابی کرد
اما در نگاهی دقیق تر، به این نتیجه خواهیم رسید که جریان اصلاحات با نگاهی
دوربینانه به آینده سیاسی کشور، قصد ندارد همه بلیت هایش را برای شنیدن
سمفونی «اعتدال» صرف کند بلکه خود نیز مایل است به طور مستقل روی صحنه
سیاست بنوازد. پس چه گزینه ای بهتر از حمایت از جهانگیری در انتخابات آینده
ریاست جمهوری؟ که هم اصلاح طلب است و هم رابطه نسبتا خوبی با نهادهای قدرت
دارد.
هر چند جهانگیری در نقشی که به عنوان «یار
پوششی» در انتخابات امسال برای روحانی بازی کرد، قسمتی از پرستیژ و «شخصیت
در چهارچوب» خود را مخدوش ساخت اما شاید همچنان بتواند گزینه مطرح اصلاح
طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ باشد.
با این توضیح، اصلاح طلبان از همین حالا
درصددند با دو قطبی سازی کاذب میان جهانگیری و واعظی(شما بخوانید دو قطبی
سازی اصلاحات - اعتدال) معاون اول دولت را تبدیل به سوگولی جریان اصلاحات
کنند.
«محمدعلی ابطحی» رئیس دفتر رئیس جمهور در
دولت اصلاحات روز سه شنبه ۷ آذر در گفتگو با «عصر ایران» درباره احتمال
کاندیداتوری جهانگیری در انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم، معاون اول را
به جدایی از دولت ترغیب کرد؛ «اگر کاندیداتوری آقای جهانگیری در انتخابات
آینده قطعی است، باید از دولت جدا شود و فاصله بگیرد. در این صورت شرایط
بهتری برای رای آوردن خواهد داشت.»
ابطحی در بخش دیگری از این گفتگو، عارف را
بر علی لاریجانی برای حضور در انتخابات آینده ریاست جمهوری ترجیح داد و
تصریح کرد: «آقای لاریجانی نمی تواند کاندیدای اصلاح طلبان باشد. شخصیت های
مطرحی مانند آقای عارف در درون جریان اصلاحات وجود دارد و طبیعتا ترجیح
جریان اصلاح طلبی با این افراد است.»
مشکل؟ مشکل نداریم!
«محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس جمهور روز
چهارشنبه ۸ آذر در حاشیه نشست هیئت دولت در جمع خبرنگاران، درباره شائبه
اختلافاتش با اسحاق جهانگیری گفت: «مطالبی که متاسفانه درباره اختلاف بنده و
دکتر جهانگیری مطرح می شود، هیچ پایه و اساسی ندارد. ما نه تنها هیچ
اختلافی با هم نداشته و نداریم، بلکه از بهترین رابطه و همکاری برخوردار
هستیم.»
واعظی همچنین درباره شائبه محذوریت جریان
اصلاح طلب در دولت گفت: «درب دفتر رئیس جمهور به روی همه تفکرات، احزاب،
گروهها و اندیشه ها و فراکسیون های مختلف باز است و امروز بهترین رابطه با
گروه های مختلف را داریم و مطالبی که خلاف این موضوع گفته می شود، نابجا
است.»
دوباره عارف...
«محمدرضا عارف» را می توان یکه تاز جریان
«ضد ائتلاف» قلمداد کرد. هیچ فردی به اندازه رئیس فراکسیون امید نسبت به
ائتلاف با اعتدالگرایان بدبین نیست؛ شاید حق هم داشته باشد؛ عارف هنوز جلسه
انتخاب رئیس مجلس در خرداد ۹۵ را از یاد نبرده که چگونه نمایندگان هوادار
دولت، «رونالدینیو» وار! وی را نگریستند اما در نهایت پاس گل را به علی
لاریجانی دادند. پاس گلی که منجر به ابقای مجدد «آقای فیلسوف» در جایگاه
ریاست پارلمان شد.
عارف این هفته روز چهارشنبه ۸ آذر در نشست
خبری بار دیگر برای ائتلاف و موتلفین خط و نشان کشید. عارف که چند ماه پیش
در گفتگویش با سایت «شفقنا»، احتمال ائتلاف با اعتدالگرایان در انتخابات
مجلس آینده را بسیار ضعیف پیش بینی کرد، در نشست خبری اش، انعقاد مجدد
ائتلاف در انتخابات آینده را به ایجاد «شفافیت» منوط کرد.
عارف در همین باره گفت: «ما بر خلاف مجلس در
انتخابات شورای شهر ائتلاف نکردیم. اگر قرار باشد این بار ائتلافی برای
انتخابات آینده داشته باشیم باید شفاف باشد زیرا نمی‌شود که شخصی با سرمایه
و نام ما به مجلس بیاید و بعد از ورود بخواهد روند دیگری را ادامه دهد پس
این بار هر شخصی قبل از انتخابات با ما ائتلاف کرد باید تا پایان هم این
راه را ادامه دهد.»
رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان
تلویحا با اصولگرا دانستن دولت حسن روحانی، طعنه ای به رئیس جمهور زد و
اظهار کرد: «تشکر می کنم از آقای روحانی اما در کل اگر بخواهیم جمع بندی
کنیم رضایت اصولگرایان از نحوه چینش دولت دوم روحانی نسبت به اصلاح طلبان
بسیار بیشتر است اما در عین حال موضع ما همچنان نسبت به دولت موضع حمایتی
است.»
روزگار سخت شیخ
روز سه شنبه ۷ آذر بود که «حسن روحانی» رئیس
جمهوری در گفتگوی تلویزیونی با مردم، گزارش عملکرد ۱۰۰ روزه دولت دوازدهم
را ارائه کرد. فردای این گفتگوی تلویزیونی، بیشتر روزنامه های اصلاح طلب
صرفا با رپرتاژ مو به موی اظهارات روحانی، گزارش صفحه اول خود را بستند. در
این میان، روزنامه اصلاح طلب «بهار» در گزارشی با عنوان «۱۰۰ روز خنثی»،
نگاه متفاوت تری به سخنان رئیس جمهور داشت.
این گزارش هم مانند گزارش روز شنبهِ روزنامه
قانون، محبوبیت حسن روحانی در جامعه را رو به افول ارزیابی کرد و نوشت:
«با نگاهی به نظرسنجی‌ها شاهد آن هستیم که محبوبیت روحانی به همان میزان که
در همین چند ماه پیش و روزهای انتخابات۹۶ اندک اندک افزایش می‌یافت حالا
رو به افول می‌رود و نشانه هایی از نارضایتی در جامعه نمود پیدا می کند.»
بهار در بخش دیگری از این گزارش به وعده های
عمل نشده روحانی اشاره و تاکید کرد: «روحانی در روزهای انتخابات به گونه
ای سخن گفت که همگان مطمئن بودند که حضور وزیر زن در کابینه امری قطعی است
اما در عمل شاهد بودیم که نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه روحانی حاضر به
توضیح و شفاف‌سازی دلایل عدم موفقیتش در اجرای این وعده هم نشد و با تک
جمله «خواستم اما نشد» از کنار این موضوع که یکی از خواسته های اصلی از
روحانی بود گذشت.»
این روزنامه در ادامه گزارش خود، وضعیت کشور
در تابستان ۹۲ را «بدتر» توصیف و تاکید کرد که دولت یازدهم توانست این
وضعیت را تبدیل به «بد» کند. البته بهار این را هم نوشت که کار روحانی در
دولت دوازدهم در تبدیل وضعیت «بد» به وضعیت «خوب» مشکل تر است. این روزنامه
نوشت: «بدیهی است که تغییر وضعیت هر سیستمی از «بدتر» به «بد» با همه
سختی‌هایش کار ساده‌تری از تغییر وضعیت بد به وضعیت خوب است. شاید بتوان
بخشی از سختی کار روحانی در دولت دوم را در همین جا جستجو کرد.»
بهار در پایان، صد روز فعالیت دولت جدید را
«خنثی» دانست و نوشت: «این اتفاق که سبب افزایش نارضایتی‌ها خواهد شد
می‌تواند در آینده دولت را دچار مشکلاتی کند و راه را بر اجرای برنامه‌های
دولت مسدود سازد.»