با نزدیکتر شدن به برگزاری اجلاس آتی اوپک، تحلیلگران بازار نفت و گاز ابراز نگرانی می کنند که اوپک شکست خورده است.
به گزارش خبرآنلاین،گمانه زنی ها برای تمدید توافق ماه
ژانویه اوپک که منجر به کاهش تولید شد،ادامه دارد. هدف نخست از اتخاذ سیاست
کاهش تولید این بود که بازار بار دیگر متعادل شود و قیمت‌ها بالا برود.
این راهبرد در ابتدا اثر مثبتی برجا گذاشت اما سنجش اثرگذاری نهایی آن
با دشواری روبروست چرا که مجودی ذخایر تدریجا کاهش یافته است اما
محموله‌های نفت ارسالی در جاهن روندی افزایشی داشته است. تولید جدید خارج
از اوپک به‌ویژه در ایالات‌متحده موجب بالا ماندن ذخایر جهانی شده است.
این اعتقاد کلی وجود دارد که اعضای اوپک لزوم کاهش تولید را قبول دارند و
برخی نیز آن را احتمالی صددرصدی می‌دانند. برخی نیز بر این باورند که
روسیه، کشوری خارج از اوپک که همکاری‌اش برای موفقیت راهبرد اوپک از اهمیت
حیاتی برخوردار است، هنگام طرح موضوع کاهش مجدد از آن سرپیچی کند. اما این
باور هفته گذشته که رییس‌جمهور روسیه به رعایت تقریبا صددرصدی تصمیم پیشین
اذعان کرد، کمرنگ شد.
تا جایی که تولیدکنندگان عمده اوپک مانند عربستان، عراق و ایران اهمیت
می‌دهند، تمدید راهبرد فعلی توجیه‌پذیر است. ریاض بیش از دیگران تولید خود
را کاهش داده است و به منظور بالابردن ارزش سهام شرکت سعودی آرامکو،
خواستار بالارفتن بهای نفت است. ایران و عراق هر دو تا حدی از کاهش تولید
معاف شدند و ایران تولید خود را به 3.8 میلیون بشکه در روز رساند.
در حالی که بعید است ایران و عراق با کاهش تولید خود موافقت کنند، چندان
مخالفتی با تمدید سیاست فعلی نیز نخواهند داشت؛ به خصوص اینکه موفق
شده‌اند سهم بازار عربستان سعودی را نیز در نتیجه کاهش تولید کسب کنند. ترس
از سقوط بهای نفت به زیر 40 دلار در صورت عدم تمدید راهبرد فعلی، موجب
فشار بر اوپک برای تمدید آن شده است.
نمی‌توان انکار کرد که کاهش 1.2 میلیون بشکه‌ای تولید اوپک همراه با
کاهش عرضه روسیه بر عرضه جهانی نفت اثر داشته و موجب کاهش حجم ذخایر شده
است. همچنین آشکار است که کاهش سرمایه‌گذاری از زمان سقوط بهای نفت در سال
2014 موجب کاهش عرضه در آینده خواهد شد. نتیجه‌ای که اوپک بی‌تردید به آن
نظر دارد و امید دارد که اعضای آن به خصوص کشورهای حاشیه خلیج فارس با
افزایش تولید خود از آن فرصت و بهای بالای نفت استفاده کنند.
اما در کوتاه‌مدت توافق اوپک به موفقیتی که از آن انتظار می‌رفت نرسیده
است. تولید آمریکا پس از وقفه‌ای در سال 2016 به سطح قبل رسیده و نشانه‌های
کمی از کاهش تولید دست‌کم تا پایان سال نشان می‌دهد. تجدید تولید نفت شیل
آمریکا با افزایش تولید در خلیج مکزیک تقویت شده است. مطمئنا اوپک تولید
خود را کاهش داده است اما به نظر نمی‌رسد راهبرد آن به کاهش واردات مشتریان
اوپک به خصوص چین منجر شده باشد چرا که علی‌رغم ادعای کاهش، افزایش
یافته‌اند. واردات نفت عربستان در آمریکا نیز افزایش یافته است. کل واردات
از اوپک در ماه ژانویه رشد داشته است که البته در ماه فوریه کاهش یافت.
آرامکو تخفیف‌هایی برای فروش نفت و محصولات خود در بازار آسیا اعطا کرده
است. این حرکت نه تنها برای کسب سهم بیشتر از بازار انجام شده است، بلکه
هدف ارتقای عملکرد شرکت آرامکو را نیز دنبال می‌کند که نخستین انتشار سهام
خود را در سال آینده پیگیری می‌کند و تردیدهایی درخصوص ارزش‌گذاری 2
تریلیون دلاری آن به وجود آمده است.
با آغاز کاهش تولید، محموله‌های ارسالی اوپک کاهش کمی افزایش را نشان داد
که نشان‌دهنده یک عدم ارتباط میان تئوری و عمل بود. پالایشگران غربی همچنان
از بهای نازل نفت خام بهره می‌برند. کاهش ذخایر نفت آمریکا اثر کمی بر
بهای نفت داشت. در عین حال رقم حفاری در آمریکا رو به افزایش است و انتظار
می‌رود تولید این کشور به بالاترین سطح ممکن پس از دهه 70 میلادی برسد.
تصادفی نیست که در دهه 70 اوپک موجودیت خود را در بازار اعلام کرد.
اکنون کاملا روشن است که اعضای اوپک در اجلاس آتی، تصمیم به تمدید سیاست
کاهش تولید خواهند گرفت. اما سوال این است که آیا این کاهش تولید از طرف
اوپک، اثرگذاری این سازمان بر بازار را اثبات خواهد کرد یا خیر.
منبع:اویل پرایس